Лоховский, а тут реально нет закладок. Нет закладок, а значит и нет героина для настоящих наркоманов, типа меня,
бро. В смысле, как можно жить без тех самых закладок, которые я трипал, наслаждаясь психоделическим состоянием? Мне это непонятно,
братва.
Знаешь, раз поговорили о закладках, вспомнил одну историю, которая случилась со мной пару месяцев назад. Я гулял якобы спокойно по району, аж тут нюхаю запах травы – прямо соседки на даче спайс варят, думаю. Подошел поближе, а там не просто спайс, там кто-то уже недогон зарядил дурь чистую. Ну, я как настоящий гопник сразу оценил ситуацию и решил зарядить себе.
Приблизился к костру, которым они пользовались для курения, и решил жарить хлебушек с маслом. Но потом подумал: а что, если добавить наше всеми любимое велосипедное масло? И добавил его,
чувак. Потом нарезал пару булок на три части и сложил все это дело в виде косточки. Это будет наш хлебушек.
Пока я жарил, меня одолевали разные трипы: то менты по улице проехали, то кто-то голос в голове зазвучал. Но это не так важно, ведь главное – собрать народ и дать им спрятаться в укромном месте. Нужно же, чтобы все смогли насладиться нашим самодельным шедевром в курительной смеси.
Потом костер загорелся яркими огнями. Мы сидели вокруг, затягиваясь спайсом и обсуждая последние тренды в музыке. Типа, какая крутая песня сейчас играет в магазинах и какие новостные порталы врят ли зайдешь, говоря про то, что они несут полную ерунду.
Но вернемся к главной теме – нашему хлебушку. Когда он наконец-то был готов, я сказал всем собравшимся: «Друганы, наслаждайтесь, ведь такую вкуснятину вы еще нигде не пробовали!»
Изначально все были скептически настроены, ведь как я могу готовить что-то такое удивительное? Но когда они попробовали первый кусочек, все их сомнения развеялись. Они начали есть все больше и больше, а я чувствовал себя настоящим
ловким кулинаром.
Время шло, а наш хлебушек уменьшался до неузнаваемости. Я сам был удивлен, как это могло произойти. Может, это был результат моих талантов или просто заслуга нашего специального велосипедного масла? В любом случае, наше шествие к месту костра было полным успехом.
Но, как говорится, все хорошее когда-то заканчивается, и на этот раз не было исключением. Когда все закончилось, а наши трипы находились на своем пике, мы поняли, что главное – это наслаждаться моментом. Каждую секунду, каждую минуту своей жизни.
Братва, возможно, я растерялся в этом длинном тексте, но само главное я хотел сказать: наслаждайтесь каждым днем, как будто это последний. Создавайте вокруг себя атмосферу, которая будет способствовать приятным моментам. Ведь жизнь – это непредсказуемый трип, в котором каждый день приносит что-то новое.
Ах, да! Забыл сказать, что после той истории с хлебушком я больше никогда не видел закладок. Ни героина, ни спайса. Теперь мой трип – это просто въедливые мысли, которые меня окружают каждую секунду. Но я не сдаюсь, братаны. Я ищу новые трипы, новые приключения, новые закладки, чтобы погрузиться в этот ненормальный мир.
Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў
Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.
Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.
Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.
Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.
| Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету. |
Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.
І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!
Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.
Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.
Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.
У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.
На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!